☘️ خانواده:

FabaceaeAVE

☘️ نام فارسی:

شنبلیله شیرازی، یونجه زرد

☘️ نام انگلیسی:

☘️ مترادف:

Pocockia elliptica (Boiss.) Boiss., Pocockia lineata Boiss.& Buhse, Trigonella persica Stapf

🔶 مشخصات گیاه‌شناسی:

گیاهی علفی چند ساله، خشبی شونده، پر ساقه، با میان گره های دراز، پوشیده از کرک های کم و بیش تنک. ساقه ها به ارتفاع تا ۵۰ سانتی متر، نازک، سبز کم رنگ. گوشواره ها سرنیزه ای- درفشی، کامل. برگ های پایینی با دمبرگی بـه طـول تـا بیش از ۱۰ میلی متر؛ برگچه ها به طول ۱۲-۱۰ میلی متر به عرض ۹-۷ میلی متر، بالایی ها با دمبرگ کوتاه تر، کوچکتر، واژ تخم مرغی - گوه ای شکل، با رأس فرورفته، کم دندانک؛ برگچه های بالایی به تدریج کوچک تر، با دمبرگچه کوتاه تر. خوشه ها کوتاه، با ۳-۵ گل، با دمگل آذین نازک به طول ۳۷ سانتی متر. دمگل ها به طول ٤-٢ میلی متر. کاسه گل به طول (٥/٥) 5-٤ میلی متر؛ دندانه ها درفشی، تقریباً هم قد یا کوتاه تر از لوله. جام گل به طول ۸-۷ میلی متر، زرد؛ درفش واژ تخم مرغی نوک چال دار؛ بال ها مستطیلی، بال پشتی به پهنای ۱-5/0 میلی متر، گوشک دار، از درفش کمی کوتاه تر؛ ناو تقریباً هم قد بال ها. نیام به طول ۲۵-۲۰ میلی متر، به عرض ٥/٥-٤ میلی متر، خطی، در قاعده کم و بیش باریک شده، با رأس گرد، سطح پشتی بالدار باریک، غشایی کم رنگ، فشرده، در جهت عرضی با رگه های نازک درهم، ٦-٤ دانه ای.

--------◊🔶◊--------

🔶 زمان گلدهی:

اردیبهشت – خرداد

--------◊🔶◊--------

🔶 زمان بذردهی:

خرداد – تیر

--------◊🔶◊--------

🔷 پراکندگی جغرافیایی:

انحصاری ایران

--------◊🔷◊--------

🔷 پراکندگی در ایران:

شمال شرق، غرب، مرکز، جنوب شرق

--------◊🔷◊--------

🔷 پراکنش در یزد:

--------◊🔷◊--------

🔸 فرم رویشی:

--------◊🔸◊--------

🔸 وضعیت دارویی:

--------◊🔸◊--------

🔸 كوروتیپ:

ایران-تورانی

--------◊🔸◊--------

🔹 رویشگاه:

دامنه ها و تپه های سنگلاخی و سنگریزه دار

--------◊🔹◊--------

🔹 ارتفاع از سطح دریا:

۲۳۰۰ - ۷۰۰ متر

--------◊🔹◊--------

🔺 رنگ گل:

--------◊🔺◊--------

🔺 تکثیر و تجدید حیات:

--------◊🔺◊--------

♦️ وضعیت حفاظت:

--------◊♦️◊--------

♦️ سایر ویژگی ها:

Trigonella elliptica از بقولات علوفه ای مرغوب است که انتشار پراکنده ای در شمال شرقی، غرب و جنوب شرقی و همچنین شمال غرب و جنوب بخش مرکزی کشور دارد. انتشار پراکنده این گونه حاکی از این است که جمعیت های آن به دلیل خوش خوراکی زیاد به شدت کاهش یافته و بیشتر در دامنه های پرشیب سنگلاخی و شکاف صخره ها به عنوان آخرین پناهگاه یافت می شوند. این گونه مقاومت زیادی نسبت به سرما دارد و ریشه های قوی و نسبتاً عميق آن علاوه بر تأمین آب و مواد غذایی گیاه از اعماق پایین تر خاک موجب تحمل زیاد گیاه به خشکی نیز می گردد. بر روی ریشه های افقی آن گره های تثبیت کننده ازت بوجود می آید که موجب تقویت خاک و رشد و توسعه بیشتر گیاهان دیگر، به ویژه گندمیان می گردد. elliptica T. گیاهی بسیار خوش خوراک است که به واسطه چرای مفرط به ویژه چرای زودرس، اغلب موارد امکان تکمیل دوره زایشی را پیدا نمی کند. بنابراین قادر به تولید بذر نمی باشد که این وضعیت موجب کاهش تدریجی آن در مراتع شده است. اگر این گیاه در طبیعت فرصت بذردهی داشته باشد، به سهولت تجدید حیات پیدا می کند. بنابراین با قرق های کوتاه مدت و مدیریت صحیح می توان شرایط احیا و توسعه این گونه با ارزش را فراهم نمود. علوفه تولیدی این گیاه با میل و رغبت مورد چرای انواع گروه های دام با ارزش رجحانی بیشتر برای گوسفند قرار می گیرد. با استفاده از این گونه و ترجیحاً به صورت کشت مخلوط با گندمیان می توان عرصه های وسیعی از مراتع، به ویژه مناطق پرشیب و سنگلاخی را اصلاح نمود.

--------◊♦️◊--------