☘️ خانواده:

Chenopodiaceae

☘️ نام فارسی:

آتریپلکس، سَلمَکی

☘️ نام انگلیسی:

Four-wing saltbush, Giant four-wing saltbush, Lynndyl saltbush, Shadscale

☘️ مترادف:

Calligonum canescens Pursh, Obione canescens (Pursh) Moq

🔶 مشخصات گیاه‌شناسی:

درختچه ای به ارتفاع ۱۲متر، به قطر تاج ۱ متر، دوپایه و یا به ندرت یک پایه، افراشته، با انشعاب های زیاد از پایین، گردآلود و یا در شاخه های جوان پوشیده از کرک های ریز و متراکم. برگ ها به طول 5/3-۲ سانتی متر، به عرض 5/0 سانتی متر، قاشقی خطی و یا خطی بدون دمبرگ و یا با دمبرگ کوتاه به طول ۲ میلی متر، متناوب نوک گرد، در قاعده باریک شونده؛ برگ های بالایی معمولاً کوتاه تر و باریکتر. گل آذین پانیکول سنبله مانند، گیاهان نر با سنبله های بسیار فشرده انتهایی و جانبی، پایین ترین سنبله منشعب از محور برگی؛ گیاهان ماده با سنبله های کم فشرده انتهایی و جانبی. برگک های میوه ها به طول ٧-٦ میلی متر، به عرض حدود ۲ میلی متر تا انتها پیوسته، سخت، چوبی و فندقه مانند با ٤ باله پشتی؛ باله ها به طول ۱۰ میلی متر، به عرض حدود ۵ میلی متر، در حاشیه دندانه ای؛ پایک میوه ها به طول ٤-٣ میلی متر، دانه ها به قطر 5/1 میلی متر قهوه ای

--------◊🔶◊--------

🔶 زمان گلدهی:

خرداد - شهریور

--------◊🔶◊--------

🔶 زمان بذردهی:

مهر - آذر (ریزش بذر تا اوایل فروردین سال بعد ادامه دارد.)

--------◊🔶◊--------

🔷 پراکندگی جغرافیایی:

 بومی جنوب غربی و غرب آمریکا، کاشته شده در مناطق نیمه خشک و خشک جهان

--------◊🔷◊--------

🔷 پراکندگی در ایران:

کاشته شده در شمال غرب، غرب، مرکز

--------◊🔷◊--------

🔷 پراکنش در یزد:

مادرین

--------◊🔷◊--------

🔸 فرم رویشی:

--------◊🔸◊--------

🔸 وضعیت دارویی*:

--------◊🔸◊--------

🔸 كوروتیپ:

ایران-تورانی

--------◊🔸◊--------

🔹 رویشگاه:

دشت های شنی و رسی شور

--------◊🔹◊--------

🔹 ارتفاع از سطح دریا:

۱۷۰۰-۷۰۰ متر

--------◊🔹◊--------

🔺 رنگ گل:

--------◊🔺◊--------

🔺 تکثیر و تجدید حیات:

--------◊🔺◊--------

♦️ وضعیت حفاظت:

--------◊♦️◊--------

♦️ سایر ویژگی ها:

Atriplex canescens از اسفناجیان علوفه ای کاشته شده در ایران است که به دلیل دامنه سازگاری گسترده از قبیل مقاومت زیاد به دماهای بسیار بالا و پایین (به ترتیب حدود ۵۰ و ۲۸ درجه سانتی گراد و رشد در خاک های شور تا حدود دسی زیمنس بر متر در مناطق وسیعی از ایران کشت شده است. A. canescens به رغم فواید زیاد از جمله توانایی رشد و تولید علوفه قابل توجه در مناطق خشک و نیمه خشک، تأمین پروتئین مورد نیاز دام ها، تثبیت خاک، تولید چوب و هیزم و ذخیره کربن هوا، دارای اثرات نامطلوبی بر بافت خاک، گیاهان بومی رویشگاه، ایجاد اختلال متابولیکی در دام ها و افزایش تعداد جوندگان و آفات در عرصه می باشند. اما استفاده از این گیاه در عرصه های مناسب به ویژه حاشیه پلایاها و مدیریت صحیح بهره برداری از آن در امر ظرفیت سازی و اصلاح بسیاری از عرصه ها و ایجاد چراگاه های مناسب توجیه پذیر بوده و قابل توصیه می باشد. مناسب ترین زمان چرای دام از این گیاه پاییز و زمستان است. در این دوره علاوه بر پایان یافتن رشد گیاه، بـه علـت شـروع بارندگی های پاییزه و زمستانه از شوری اندام های گیاه به دلیل به دفع نمک از طریق کرک های سطح برگ ها یا ساقه ها کاسته شده و دام با میل بیشتری از علوفه استفاده می نماید. انواع گروه های دام به خوبی از آن تغذیه می کنند.

--------◊♦️◊--------