☘️ خانواده:

Fabaceae (Sect. Malacothrix)

☘️ نام فارسی:

گون

☘️ نام انگلیسی:

☘️ مترادف: 

🔶 مشخصات گیاه‌شناسی:

گیاهی علفی، چند ساله، بدون ساقه یا دارای ساقه کوتاه، به ارتفاع تا ۳۰ سانتی متر، پوشیده از کرک های متراکم سفید. گوشوارک ها سرنیزه ای، به طول (۱۳) ۱۰-۷ میلی متر، در قاعده به طول ٤ میلی متر، چسبیده به دمبرگ، پوشیده از کرک های سفید یا مخلوط با کرک های سیاه. برگ ها به طول (۱۷) ۱۲-۳ سانتی متر، دمبرگ به طول ٤/٥-٠/٥ سانتی متر، پوشیده از کرک های تنک دراز و کرک های متراکم ریز ایستاده؛ برگچه ها ۱۳-۷ جفت مستطیلی یا بیضوی، به طول ۱۲-۳ میلی متر، به عرض ٢٦/٥ میلی متر، هر دو سطح پوشیده از کرک های متراکم. دم گل آذین به طول (۲۰) ۲-۱۲ سانتیمتر پوشیده از کرک های دراز تنک و کرک های ریز، ایستاده؛ گل آذین سنبله، در جوانی مخروطی یا شبه سرسان، به هنگام میوه استوانه ای، به طول ١٤ سانتی متر، گل ها فراوان. کاسه گل لوله ای، به طول ۱۳-۱۰ یا نهایتا 17 میلی متر، پوشیده از کرک های سفید یا مخلوط با کرک های سیاه، دندانه ها رشته ای، به طول ۵-۲ یا نهایتا 7 میلی متر. جام گل زرد، بدون کرک؛ درفش به طول (٢٤) ۲۱-۱۷ میلی متر، بال ها به طول ۱۹-۱۵ میلی متر، ناو به طول ١٨-١٤ میلی متر. میوه ها شبه تخم مرغی، ۲ حجره ای، به طول ۱۰-۷ میلی متر، به عرض ٤-٣ میلی متر، به ارتفاع ٤-٣ میلی متر، پوشیده از کرک های ابریشمی دراز سفید یا مخلوط با کرک های ریز.

🔶 زمان گلدهی:

فروردین - اردیبهشت

--------◊🔶◊--------

🔶 زمان بذردهی:

اردیبهشت - خرداد

--------◊🔶◊--------

🔷 پراکندگی جغرافیایی:

انحصاری ایران

--------◊🔷◊--------

🔷 پراکندگی در ایران:

شمال غرب، شمال، شمال شرق، غرب، مرکز

--------◊🔷◊--------

🔷 پراکنش در یزد:

--------◊🔷◊--------

🔸 فرم رویشی:

🔸 وضعیت دارویی:

--------◊🔸◊--------

🔸 کوروتیپ:

--------◊🔸◊--------

🔹 رویشگاه:

مراتع و دامنه های کوهستانی و استپ ها

--------◊🔹◊--------

🔹 ارتفاع از سطح دریا:

(۲۹۰۰)

۲۵۰۰ - ۲۰۰ متر

🔺 رنگ گل:

🔺 تکثیر و تجدید حیات:

♦️ وضعیت حفاظت:

♦️ سایر ویژگی ها:

Astragalus iranicus از گون های علوفه ای مرغوب است که انتشار بسیار گسترده ای در شمال غربی، شمال، شمال شرقی، غرب و همچنین بخش مرکزی کشور دارد. این گیاه بسیار خوش خوراک است و بدین خاطر به شدت و به طور مکرر در تمامی مراحل فنولوژیک مورد چرای دام قرار می گیرد. انواع گروه های دام به خوبی از آن تغذیه می کنند ولی ارزش رجحانی آن برای گوسفند بیشتر است.

A. iranicus مقاومت زیادی نسبت به خشکی و سرما دارد و به دلیل سیستم ریشه ای راست و عمیق کنترل فرسایش و حفاظت خاک به ویژه در شیب های تند بسیار مؤثر می باشد. از این گیاه می توان به عنوان علوفه ای مرغوب در توسعه و اصلاح مراتع به ویژه به صورت مخلوط با گندمیان و تبدیل دیمزارهای کم بازده به مراتع دست کاشت استفاده نمود.

--------◊♦️◊--------